సరిగ్గా అప్పుడే
మొదలవుతుంది యుద్ధం…
కుళ్ళినపండు మీద ఈగ వాలినప్పుడు
ఎంగిలాకు కాడ
పందులు రెండు కొట్లాడుతున్నప్పుడు…
ఎందుకున్నాయి కళ్ళు..
ఎండిన ఈ దేహానికి?
మెతుకు చూసినప్పుడల్లా…
పేగులు కత్తులవుతుంటాయి..!
సొంగ కార్చి కార్చి సొమ్మసిల్లిన వీధికుక్క ప్రాణం..
ఎంతకీ పైకి లేవదు…
అయినా లోపల యుద్ధం ఆగదు…
పక్కటెముకల మద్దె పోరు నడుస్తూనే వుంటుంది..
సరిగ్గా అప్పుడే
ఖాళీ చేసిన బిర్యానీ పొట్లమో
కాగితంలో చుట్టిన నిన్నటి అన్నమో
కాల్వలోకి విసురుతుంటాయి వాకిళ్ళు..!
ఏ గుండెకూ చూపులు పుట్టవా…!
ఏ గుమ్మానికి చేతులు మొలవ్వా..!
ఎంతవరకీ పోరాటం…!?
చేతులున్నోళ్ళంతా…
చేతులు పైకెత్తి సెలవియ్యండీ..!
చేతులెక్కడున్నాయ్ నాగరాజూ. అవెప్పుడో తెగ్గోసుకుని, వేళ్ళు ముడుసుకుని, ఏ రెస్టారెంట్ టేబిల్ మీదనో స్పూనూ, ఫోర్కులతో సరసాలాడుతుంటాయ్. నీదైన శైలిలో నీ కవిత టచ్ చేసింది.
అభినందనలు మిత్రమా.
ధన్యవాదాలు అన్న..
బావుంది నాగరాజు ఇలాగే.కవిత్వం కొనసాగించు.
థాంక్స్ …సర్…..
సూపర్ మిత్రమా……కవిత జీవం తో కదులుతుంది.
థాంక్స్ మిత్రమా…
Excellent poem naag
Thanks sr
వస్తువు పాతదే అయినా అభివ్యక్తి గొప్పగా ఉంది.
కవిత మొత్తం మానవతా పరిమళం. శభాష్ నాగరాజు
Thanks sr
ఏ హృదయానికి చూపులు మోలవ్వా
చాలా బాగా రాసారు
Thanks anna
No words to pen to describe poem. Magnificent
Thanks sr..