మనిషీ పక్షీ

రంగుల తోరణాల్నీ వెలుగు రవ్వల్నీ పులుముకుంటున్న ఈ రాత్రి అసలు రంగేది ఎగసి పడే చిచ్చుబుడ్డిని మండి రాలిపడుతున్న తారాజువ్వల్నీ దూరంగా నిలుచుని సంభ్రమంతో చూస్తున్న ఆ పేద బాలిక కళ్ళలో మెరుస్తున్న అసలు రంగేది మెరిసి మాయమయే సంతోషానికీ మెరవకకురుస్తుండే...

ఎగసిపడి ముంచేసిన అల ఇప్పుడు వెళ్ళిపోయింది.. ఇందాకటిదాకా కన్నుల్లో నిండలేని ఉప్పెన ఇప్పుడు ఏ అంచునా లేదు.. అత్యంత భీకరమైన హోరు గాలితో వెనక్కి పయనమైంది.. ఊపిరి బిగబట్టిన క్షణం గతమై మరుగయ్యింది.. రెక్కలొచ్చిన తీరంలోంచి జ్ఞాపకం విసిరేయబడింది.. ఒంటరి నేల...

రాత్రయ్యిందని.. మనందరం హాయిగా నిదురించే వేళ వాళ్లకీ రాత్రే అయినా.. నిద్ర మాత్రం కనుచూపు మేరలో కానరాదు తెల్లారిందని.. మన పనుల్లో హడావిడి పడేవేళ తెల్లారిపోతున్న వారి బతుకుల్లో.. ఏ వెలుగూ ప్రసరించదు నిశ్శబ్దం అలవాటైన మనకు అలికిడో, ఆర్తనాదమో ఉలికిపాటు...