అసలు రంగు

ఎగసిపడి ముంచేసిన అల ఇప్పుడు వెళ్ళిపోయింది.. ఇందాకటిదాకా కన్నుల్లో నిండలేని ఉప్పెన ఇప్పుడు ఏ అంచునా లేదు.. అత్యంత భీకరమైన హోరు గాలితో వెనక్కి పయనమైంది.. ఊపిరి బిగబట్టిన క్షణం గతమై మరుగయ్యింది.. రెక్కలొచ్చిన తీరంలోంచి జ్ఞాపకం విసిరేయబడింది.. ఒంటరి నేల...

రాత్రయ్యిందని.. మనందరం హాయిగా నిదురించే వేళ వాళ్లకీ రాత్రే అయినా.. నిద్ర మాత్రం కనుచూపు మేరలో కానరాదు తెల్లారిందని.. మన పనుల్లో హడావిడి పడేవేళ తెల్లారిపోతున్న వారి బతుకుల్లో.. ఏ వెలుగూ ప్రసరించదు నిశ్శబ్దం అలవాటైన మనకు అలికిడో, ఆర్తనాదమో ఉలికిపాటు...

కొన్ని ఊహలకు దేహాలుండవు గొలుసు తెగిన ఆకారాలుండొచ్చు; నీటి గ్లాస్ లో వేసిన రంగు బిందువు ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ వలయాలు వలయాలుగా విచ్చుకుంటూ కిందికి దిగుతున్నట్టు, కరుగుతున్న ఇంద్రచాప జ్యావల్లీ నాదాలు విహ్వల స్వరసమూహ అస్పష్టరాగాల మనోధర్మ ఆలాపనలై...