అందరూ పడుకున్నాక నిమ్మలంగా లేచి, చీకట్లో కూర్చొని కవిత రాయడమంటే భలే ఇష్టం నాకు పొద్దుగాల అది తిరిగి చదువుకున్నప్పుడు ఎంత ఆనందమేసేదో (మూడు నెలల తర్వాత) అందరూ ఇంకా పూర్తిగా పడుకోకముందు, వాళ్ళ వాళ్ళ జీవితాల్లోకి జారుకొని పరీక్షించుకునేప్పుడు నిమ్మలంగా...
కవిత
డేగల హిమసాయి Degala Himasaiలేఖ
ప్రియాతి ప్రియమైన పూజ్యులైన శ్రీయుత గౌరవనీయులైన సంబోధనతో మొదలయ్యే ఆప్యాయతాక్షరాలతో కూడిన వాక్యాల పరంపర ఆద్యంతం మళ్ళీ మళ్ళీ చదువుకోవాలన్పిస్తుంది ఆరాటపడే మనసు లోంచి ఉద్భవించే అక్షరాలు కలంలోంచి కాలంలోకి ప్రవహిస్తూ ఎదుటిమనసుని తాకుతుంది ప్రేమయో...
గిరిప్రసాద్ చెలమల్లుబొమ్మలు
ఒక సాయంత్రం నన్ను టీ తాగుతూఉంది పక్కనే ఇద్దరు సీనియర్ సిటిజెన్లు ఈ సమాజం మారదని రోడ్డు మీద ఊశారు వాహనాల బరువుతో నడుం వంగిన రోడ్డు ఊతకర్ర కోసం చూస్తోంది పిల్లల్ని మోసుకెళ్లి ఇంటికి చేరుస్తున్న స్కూలు వ్యాన్ కిటికీలోంచి తొంగి చూస్తున్న పసికంట్లో రేపటి...
సుంకర గోపాలయ్యనాలుగు కన్నీటి బొట్ల తోడు
నువ్వూ వస్తే బాగుండు అన్నాడు తను రాళ్లను రాపాడిస్తూ మత్తుగా వచ్చే వీలుంటే రానా అందామె గాలిలోకి పరిమళాన్ని ఊదుతూ పిచ్చిగా ఏమైనా ఈ మధ్య నా మీద చిన్నచూపు నీకు అన్నాడు తనలో అలముకున్న నిశబ్దాన్ని నిమురుతూ అర్ధం చేసుకోవూ అందామె అతని నిరసన గొంతుకు ఊపిరి...
సుభాషిణి తోటపొత్తుల ప్రేమాయణం
1. నువ్వూ నేనూ… చెప్పు నువ్వూ నేనూ? ప్రజా ప్రేమికులం కదా, వారి గురించిన మన కలలు ఒకటే గదా, మనం మనం ఒకటి! సరే , ఒకే గూటికింద ఒకే కుంపటి పెట్టి దొరికింది దొరికినట్టు వండుకుతినేద్దాం మనవారి కోసం జీవితాలు పణంగా పెట్టేద్దాం 2. ఎంతదృష్టం నువు నాకు...
డాక్టర్ విజయ్ కోగంటిశాంతీ ద్రోహం
కొవ్వొత్తులు వీధుల్లో మెరుస్తున్నాయి గేటెడ్ కమ్యూనిటీలో మాతాకీ జై లు వినబడుతున్నాయి నాలుగురోజుల్లో అంతా గాఢ నిద్రలో వాడు మాత్రం క్షణ క్షణం అప్రమత్తతతో యుద్ధం చెయ్ మైదాన నినాదం చచ్చేది మనం కానప్పుడు ఏ నినాదమైనా ఇవ్వొచ్చు కత్తుల యుద్దం తుపాకీ యుద్దం...
నీ మౌనం
నేస్తమా….! మనసు పొలిమేరల్లో ఓ చిన్న తడి…. కరిగిపోతున్న మన జ్ఞాపకానిదయ్యుంటుంది…! రెప్పలపై నాట్యం చేసిన ఎన్నో కలల చప్పుళ్ళు ఇంకా వినిపిస్తునే ఉన్నాయి…! వెన్నెలను చూస్తూ మైమరచిపోతూ నువ్వినిపించిన తీయని మాటల గంధాలు మేనుని...
శాంతి కృష్ణసవరణ ?
జనం సుడులు తిరిగి పోతుంటారు ఖాళీ పాదాలతో వట్టి చేతులతో సామ్రాజ్యాలనిండా తిండి కోసమే బతుకుతుంటారు ఇది ఎంతకీ అభివృద్ది చెందని దేశ పటం పేరు రాయబడిన గింజలన్నీ రాబందుల కోసమే ఆకలి కనబడని వోటు వస్తువు ఇది ఖద్దరు వ్యాకరణం సమయాన్ని భుజాన వేసుకుని పోతూ పోతూ...
అనిల్ డానీఇప్పుడిదొక బహిరంగ బహిర్భూమి!
ఇక్కడ తిమింగలాలు సముద్రాన్ని శాసిస్తాయి చిన్న చేపలెప్పుడూ చితికి పోవడమే! చట్టం ఎప్పుడంటే అప్పుడు కళ్లు మూసుకుంటుంది తెరిచిన కళ్ళను అప్పటికప్పుడు పెకిలించి వేస్తుంది నల్లకోటు చిమ్మచీకట్లో ఎక్కడ తప్పిపోయిందో ఎవరికీ తెలియదు దానిని వెతుకుతూ వెళ్ళిన...
కాసుల ర‍వికుమార్‍‘అప్పుడు…’
తడి ఆరనివ్వకుండా.. కళ్ళకు నీరు సరఫరా చేసే హృదయానికి .. జవాబు చెప్పలేని తనాన్ని.. లోలోన మింగుతూ.. తూనీగల్ని పట్టుకుందామని పరిగెట్టే అమాయకత్వంలా.. కాలాన్ని పట్టుకోవాలనుకుంటున్న నా వెర్రి ఆలోచనకు .. నాలో… నేనే … నేను ..ఏమి లేను.. అనే...
సుజాత తిమ్మనఉనికి
నా భావాలు రూపాన్ని అద్దుకుని నీవుగా మారి ఎదుట నుంచోడం ఎంత బాగుందో.. అనేకానేక నేనులు బయల్డేరి నీచుట్టు నుంచుంటాం నీ మాట కోసం నీ చూపు కోసం.. కాలం అక్కడే నడకను మర్చిపోతుంది.. నువు పంపే హడవుడి సంక్షిప్త లేఖలు వెన్నెల రోజుల్లో సుదీర్ఘ లేఖలు కృష్ణపక్షంలో...
జి. విమలాప్రసాద్పోయేదేమీ లేదు!
ఆకాశంలో నున్న వేదాంతిని బతుకు పాయల నడుస్తున్న సంసారినీ నడి బజారు కి రప్పించి తుదకి వోటరు గా మార్చి పింఛనీ యిప్పిస్తోంది ప్రతిభ గల ప్రభుత్వం రండి మనుషులారా ఓటరు కండి పోయేదేమీ లేదు రేపటి బతుకు తప్ప! పొయ్యి దగ్గర చతికిలబడిన ఆశయం చరిత్ర ని మంట పెట్టి...
పొన్నంగిపల్లి శ్రీనివాస రావ్చదరంగం
రోజులు వారాలు నెలలు సంవత్సరాల నుండి యుగాల్లో కి లాక్కోబడిన కాలం పునరావాసం దొరకక కూలిన మానవత్వపు పునాదులపై చిరునామా వెతుక్కుంటోంది హక్కులు అరాచకాలపై తిరగబడిన ఎర్రని రంగు తడి ఇంకా ఆరనే లేదు గుండెలలిసేలా పరుగులు తీసిన సమానత్వం అవినీతి గండ్ర గొడ్డళ్ల...
వైష్ణవి శ్రీమెలకువ రేవు
పగలంతా సముద్రం మింగిన నా పాదముద్రల కోసం ఈతకొడుతూనే ఉన్నాను రాత్రి కొమ్మకు పూసిన పూలను అక్కడే వదిలేశాను ఇవన్నీ గాజు కళ్ళు కలలు కనే కళ్ళు రాత్రి దేహంపై అతికించబడ్డాయి నన్ను నేను మర్చిపోతాను ఎవరో తట్టి లేపుతారు దేహం లేచి పరిగెడుతుంది కాలాన్ని సెకండ్ల...
దోర్నాదుల సిద్ధార్థΦ (ఫై)
;1. ఏమీలేనితనమంటే శూన్యమేనా? అప్పుడప్పుడు మనసు గుంజాయితి పడుడు సూత్తాంటె గుండె తరుక్కపోతది. బోర్లించిన ఖాళీ గిన్నెల్లోంచి గాలిని ఎల్లగొట్టి నిన్ను నువ్వు నింపుకుంటావు. ఖాళీగా వున్న రెండు మీసాల బ్రాకెట్లు ఎప్పటికీ నిన్ను ప్రతిబింబిస్తూనే వుంటది. 2...
బండారి రాజకుమార్దేవుడిని చూశాను
గుళ్ళల్లో దేవుడున్నాడంటే అన్ని గుళ్ళూ తిరిగాను గొంతు పోయేదాకా పిలిచాను..! నిరాశతో వెనుదిరిగిన నాకు మెట్లమీద అయ్యా ఆకలి అంటూ దీనంగా అర్ధిస్తున్న గొంతొకటి వినపడింది… ఆ వేదనా భరితమైన గొంతులో దేవుడిని చూశాను! పెద్దపెద్ద మేడల్లో, మిద్దెల్లో, ఘనంగా...
పద్యాన్ని పట్టుకో…
ఉదయం కిటికీ తలుపులు తెరవమని ఒకటే గోల ప్రేమగ కొడుతూనే ఉన్నావ్ తీరా తలుపు తీశాక నువ్వు మాయం నీ వాసన ఆకుపచ్చ హృదయపు జాడ కన్ను కొడుతున్న గాలి రాత్రంతా జోరుగా కురిశావ్ తలుపు వేసి కూర్చున్నా కిటికీ అద్దాల నిండా నువ్వే స్పర్శ యేటి కాలువ స్పర్శ సెగ లాంతరు...
పక్కటెముకల మద్దె యుద్ధం
సరిగ్గా అప్పుడే మొదలవుతుంది యుద్ధం… కుళ్ళినపండు మీద ఈగ వాలినప్పుడు ఎంగిలాకు కాడ పందులు రెండు కొట్లాడుతున్నప్పుడు… ఎందుకున్నాయి కళ్ళు.. ఎండిన ఈ దేహానికి? మెతుకు చూసినప్పుడల్లా… పేగులు కత్తులవుతుంటాయి..! సొంగ కార్చి కార్చి...
పల్లి పట్టుఅక్షరాలే ఆసరా…
చేయి అలా చాస్తే…. నోటి మాటగా ధ్వనిస్తే.. కొల్లల కరెన్సీ కట్టలు!! తుప్పట్టిన ఇనుప బీరువాల బందీలయి మట్టి బొరియల చీకటి గూళ్లల్లో నా నా జీవుల విసర్జకాల పెంటల్ని ప్రీతిగా మెక్కి పొర్లాడి దుర్గంధాల క్రిముల బురద నంటిన వరాహ స్వాముల తనువుల్లాగా...
సడ్లపల్లె చిదంబర రెడ్డిచియ్యకూరల పాట
ఎర్రని ఎండలో పెయ్యినిండ సల్లని చెమటలు పట్టంగ ఎన్నో ఈదులను దాటివచ్చిన పచ్చి ఈతబరిగెల మోపువైతవు ఈతకర్రల తలలను పెద్దకొడవలితో రెండుపాయలుగ దువ్వడం తాతలకాలం నుండి వస్తున్న విద్దె నీకు నువ్వు సిగ ముడిచి నెత్తిన కొప్పుపుల్ల చెక్కితే నలుపులోని అందమంతా నీ...
తగుళ్ల గోపాల్అప్పటికి మిగిలేది…
కొన్నివేల సంవత్సరాల తర్వాత… భూమి పొరల్లో కుప్పలు కుప్పలుగా శవాలు ఏ అణ్వాయుధ పరిశోధనల మహా ఫలమో! బొబ్బలు చూస్తే అతినీలలోహిత కిరణాలు శరీరాల్ని చీల్చినట్లున్నాయి! మిగిలిన‍వి? ఎవరెస్టు కరిగి తనలో కలిపేసుకుందేమో! విసుగొచ్చి ఏ మహాసముద్ర సునామీ...
విడి విడి ఊహలు
ఎక్కలేని చెట్టు ఆకాశం మీద ఎక్కడో పచ్చగా, అంతెత్తున సూరీడ్ని కొన్ని పసిడి కాంతుల్ని ఇస్తాడేమో అడగాలనిపిస్తుంది చుక్కల్ని మొయ్యలేక ఆకాశం కొన్ని మనుషుల శరీరాల్లోకి తాపడం చేసినట్లుంది స్వేద బిందువులివిగో సూర్య వర ప్రసాదితాలు! జాలర్లు చేపల వలల్ని ఖాళీగా...
గీతా వెల్లంకినేనో సముద్రం…
నీ చేరువలో నేను సముద్రాన్నై ఎగసిపడుతుంటాను గుండెల్లో కలల అలలు.. ఎడతెరిపి లేకుండా! ఒక్కో కలా ఒక్కో ముత్యమై లోలోపల దాగుంటుంది… నీ చెంతలేని క్షణాల్లో తవ్వుకుంటాను ఆ అపారనిధిని! నిశ్శబ్దం అనేది ఎరుగని నా హృదయం ఆల్చిప్పలను తాకి ప్రతిధ్వనిస్తుంది...
స్నేహాక్షరం
మన మధ్య ఉన్నది వెన్నెలమడుగే దోసిళ్లతో తోడి పారేద్దామనుకోకు వెలుగుచిరునవ్వు వెలిగించుకొని మాటలు పంచుకుందామనుకుంటేమాత్రం స్నేహవంతెన మీదుగా రా నీకోసం నీ స్నేహం కోసం రెప్పలకి చూపుల దీపతోరణం కట్టి స్వాగతిస్తూనే ఉంటాను ఒకనాడు స్నేహహస్తాన్ని చాపి...
శీలా సుభద్రా దేవిఅమ్మ బయలెల్లినాది
ఆకాశంలో సగమే గానీ, విడిపోయిన అన్నదమ్ముల చట్టసభలో మాత్రం నీ మెత్తటి పాదాలకి ఇంత జాగా దొరకలేదు చూపుడువేలు మీది సిరాచుక్కలో లింగవివక్ష నీడ, సాధికారతకు అర్ధం చెరిపిన నిఘంటువులో బుగ్గన చుక్కపెట్టుకుని కిసుక్కున నవ్వుతుంది రాజకీయం ఎక్కడైనా ఒకటే అని...
లావణ్య సైదీశ్వర్లెక్క తప్పింది!
వాడు పెగ్గు తర్వాత పెగ్గు తాగుతాడు తాగి ఊయలలూగుతాడు ఊగి నేలపై పొర్లుతాడు వాడికి పగలూ రాత్రీ తేడా లేదు ఆమెకు మనసు మనసులో ఉండదు ఫోన్ చేస్తుంది మాట్లాడేది వాడు కాదు వాడి ఆనుపానులు ఎవరో చెబుతారు ఆమె బలవంతాన అలల్ని కంట్లోనే నిలిపి అతడి కోసం వెళ్తుంది...
యజ్ఞమూర్తి బుద్ధి‘మర్మ’ సంభాషణ
బాల్యం గుర్రం ఎక్కి ఊగే పసిదనం పద్యాన్ని ఆకాశం నదిలో కదిలే దూదిమబ్బుల చేపపిల్లలను పట్టుకొని బుట్టలో వెయ్యాలనుకునే అమాయకత్వాన్ని గాలి ఉయ్యాలలో తూనీగల రెక్కలమీద ఎగిరే చంచల బాల్యాన్ని ఉరుకులు పెట్టే ఉడతలతో చెంగుచెంగున దూకే కుందేళ్ళతో కబుర్లు చెప్పే...
మందరపు హైమవతిగొలుసు
పిల్లల ముచ్చట కాదనలేక కుక్కపిల్లనయితే కొన్నాను గానీ దాన్ని చేత్తో పట్టుకోవడమంటే చెప్పలేనంత భయం నాకు. నా అవస్థ చూడలేక దాని మెళ్ళో ఓ గొలుసు వేసి ‘”ఇహ లాక్కెళ్ళండ”న్నాడు షాపువాడు. అది కూడా తెగ సంబరపడిపోతూ తోకూపుకుంటూ బయల్దేరింది నా...
పక్కి రవీంద్రనాథ్