కవిత

నిన్న పలకరించిన మనుషులు ఈ వేళ ఏరీ మనుషుల మధ్య మాటలు దోచేస్తున్నదెవరు నేల నుంచీ నీరు ఆవిరైపోతున్నట్లు కళ్ళముందే మొగ్గ తొడుగుతున్న పూలు రాలిపడుతున్నట్లు తిరిగి పలకరించకుండా ప్రేమలెటు పోతున్నై సందడితో హోరెత్తిన వీధులు ఎందుకిలా మూగబోతున్నై కన్నులిలా...

కరోనా ఓ కరోనా చైనాలో పుట్టి దేశదేశాలకు విస్తరించినా వ్యత్యాసం కానరాలేదు ఎచ్చోటనైనా ఒకే క్షృష్టి నీది ఎవరూ చూడలేని కోణమది రాజైనా మంత్రైనా బంటైనా అందరికీ సమన్యాయం చేస్తున్నావే కరోనా ! అభివృద్ది చెందినా చెందుతున్న ఏ దేశానికైనా నీవొక ఖండాంతర క్షిపణివి...

పొద్దున్నే ఇంటి కోడి కూసింది దుప్పటి తన్ని లేచా దూడ అంబా అని అరచింది ఆ అరుపులో ఆకలి వినబడింది చెంబు పట్టుకుని పాలు పితికి దూడ ని వదిలా కోళ్ళగూటిలో పెట్ట పొదుగుతుంది తన గుడ్లని తన సంతతి కోసం ఇందులో ఖర్చేమీ లేదు దినచర్యలో భాగం మా ఇంటిపై ఒకడి కన్ను...

ఎప్పుడూ పైనేవుండి
చేతులు చాచి
వాననుంచీ
ఎండనుంచీ
నీడపట్టే ఈ గొడుగు
ఇవాళెందుకో
నాన్న లాగా కనపడుతోంది.

మంచం మీద కూచుని
పైనుంచీ కిందదాకా
దుప్పటి చుట్టుకు కూచున్న
నాన్నేమో
వానలోంచీ వచ్చి
గోడకానించిన
గొడుగు లాగా
కొత్తగా...

చేతి గడియారం కావాలని పదవ తరగతిలో చేరినప్పటి నుండి ఎన్నో సార్లు అడిగినట్టు ఏడ్చినట్టు గుర్తు! వాయిదాలు ఓదార్పులతో తీరని ఎన్నో కోరికల జాబితాలో అదీ చేరిపోయింది! వారం రోజులయితే పబ్లిక్ పరీక్షలనంగ చేతిలో గల్లగురిగితో మహాలక్ష్మిలా ప్రత్యక్షమైంది నా బంగారు...

దాన్ని చూస్తే చాలు కన్నులకు వస్తుందొక కొత్త సైటు నిద్రపోనివ్వదు నైటు ఉదయాన్నే బడికి లేటు పుస్తకాన్ని తిప్ప లేను ఎటు పరీక్షల్లో పాస్ అయితే ఒట్టు ఇంట్లో కరెంటు బిల్లు కంటే ఎక్కువ దాని చార్జీల పోటు ఆ డబ్బుల కోసం ఇంట్లో అమ్మ నాన్నలతో రోజూ ఫైటు వేళ్ళతో...

దుఃఖంలో ఉన్నప్పుడంతే! ఏమీ కనపడదు, ఏమీ వినపడదు, ఏమీ గుర్తుండదు. దుఃఖంలో ఉన్నప్పుడంతే! దగ్గర వాళ్ళు పరాయివాళ్ళయిపోతారు. పరాయి వాళ్ళు -దగ్గర వాళ్ళయిపోతారు. దూరమైన వాళ్ళు ఇంకా దూరమై పోతారు. దూరమై దూరమై దగ్గరైపోతారు. మనుషులు వదులు కావడం, మనుషులు పట్టు...

నాకో కల వచ్చింది ఒక తెల్ల పావురం నారింజ రంగులో మునకేసింది నల్లమలలో వానరం అడ్డం బొట్లు పెట్టుకుంది శేషాచలం కొండల్లో భల్లూకం నిలువు బొట్లు పెట్టుకుంది గేదెలన్నీ జన్యుమార్పిడితో ఆవులౌతున్నాయి ఇళ్లకింద ఏముందేమోనని తవ్వకాలు ప్రారంభించిన పురావస్తు శాఖ...

వన్ రూపీ కాయిన్, డబ్బా ఫోను మనకోసమే కనిపెట్టి వుంటరు. ఏమీ మాట్లాడలేక నీళ్ళల్లో ఇసిరేసిన రాళ్ల లెక్క అలలు అలలుగా తాకే మాటలకోసం కుప్పలు తెప్పలుగా రూపాయి బిళ్ళల ప్రేమ.  వొడవని ముచ్చట్లలో అన్నీ పెగలని మాటలే. నిశ్శబ్దం మనమధ్య రాయభారం నడిపినపుడు...

రంగుల తోరణాల్నీ వెలుగు రవ్వల్నీ పులుముకుంటున్న ఈ రాత్రి అసలు రంగేది ఎగసి పడే చిచ్చుబుడ్డిని మండి రాలిపడుతున్న తారాజువ్వల్నీ దూరంగా నిలుచుని సంభ్రమంతో చూస్తున్న ఆ పేద బాలిక కళ్ళలో మెరుస్తున్న అసలు రంగేది మెరిసి మాయమయే సంతోషానికీ మెరవకకురుస్తుండే...

ఎగసిపడి ముంచేసిన అల ఇప్పుడు వెళ్ళిపోయింది.. ఇందాకటిదాకా కన్నుల్లో నిండలేని ఉప్పెన ఇప్పుడు ఏ అంచునా లేదు.. అత్యంత భీకరమైన హోరు గాలితో వెనక్కి పయనమైంది.. ఊపిరి బిగబట్టిన క్షణం గతమై మరుగయ్యింది.. రెక్కలొచ్చిన తీరంలోంచి జ్ఞాపకం విసిరేయబడింది.. ఒంటరి నేల...

రాత్రయ్యిందని.. మనందరం హాయిగా నిదురించే వేళ వాళ్లకీ రాత్రే అయినా.. నిద్ర మాత్రం కనుచూపు మేరలో కానరాదు తెల్లారిందని.. మన పనుల్లో హడావిడి పడేవేళ తెల్లారిపోతున్న వారి బతుకుల్లో.. ఏ వెలుగూ ప్రసరించదు నిశ్శబ్దం అలవాటైన మనకు అలికిడో, ఆర్తనాదమో ఉలికిపాటు...

కొన్ని ఊహలకు దేహాలుండవు గొలుసు తెగిన ఆకారాలుండొచ్చు; నీటి గ్లాస్ లో వేసిన రంగు బిందువు ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ వలయాలు వలయాలుగా విచ్చుకుంటూ కిందికి దిగుతున్నట్టు, కరుగుతున్న ఇంద్రచాప జ్యావల్లీ నాదాలు విహ్వల స్వరసమూహ అస్పష్టరాగాల మనోధర్మ ఆలాపనలై...