బూర్జువా వర్గానికి ఒకే ఒక సరదా వుంటుంది.

అన్ని సరదాలను పాడు చేయడం దాని సరదా.

ఇది ఏ ‘మహనీయుడో’ చెప్పిన మాట కాదు. ఇప్పుడు అంతగా ప్రచారంలో లేదు గాని, ‘68 తరం వేనోళ్ల నానిన ‘ఎడమ చేతి నిఘంటువు’ (లెఫ్ట్ హ్యాండ్ డిక్షనరీ) చమత్ కారాల్లో ఇదొకటి.

స్వేచ్ఛ ఒక బూర్జువా మిత్ (పెట్టుబడిదారీ పురాణం) అనే మరో మాట… ఆ నిఘంటు-వాక్కులలోనిదే- కారం పక్కన వుప్పు వంటిది.

ఈ రెండింటి మధ్య వుప్పుకారాల మధ్య వుండేంత లంకె వుంది.

‘అన్ని సరదాల్ని పాడు చేసే బూర్జువా సరదా’ … స్వేచ్ఛ పేరిట జరిగే మోసానికి చక్కని వుదాహరణ.

మనిషికి సరదా లగ్జురీ కాదు, ఒక జీవితావసరం.

ఎంత సీరియస్ మనుషులైనా కాసేపైనా సరదాగా గడపాలి. లేకుంటే తమ గాంభీర్యం కింద తాము నలిగి ఛస్తారు.

సీరియస్ పెద్దమనుషులకే తప్పనిసరి టానిక్ అయినప్పుడు, ఇక, మన బోటి సామాన్యులకది అన్నంతో సమానం.

పూర్వం ఏవేవో ఆట, పాటలుండేవి. ఆటలు కేవలం పిల్లలకేనని అనుకునే వాళ్లు కాదు. ఏ వయసుకు ఆ ఆటలుండేవి.

ఎవరో ఎక్కడో అడుతుంటే టీవీల్లో చూసి ఎగిసిపడే వైకేరియస్ ఆనందం కాదు.

జనం స్వయంగా ఆడే ఆటలుండేవి.

ఆడవాళ్లకైతే బారకట్ట, అచ్చెనగాయలు. మగవాళ్లకైతే పులిజూదం, వైకుంఠపాళి ఎట్సెటరా.

(మన ఇండియన్ల నుంచి ‘రెడ్ ఇండియన్ల’ దాక ఆటలు లేని సంస్కృతి ఏదీ లేదు. అమెరికా, కనెటికట్, ‘మషాంటుకెట్ పెఖోట్’ మ్యూజియంలో నేటివ్ అమెరికన్ (రెడ్ ఇండియన్) వయోజనులు ఆడిన ఆటల మోడల్స్ ముచ్చటగొల్పుతాయి).

మనిషికి పని ఎంత అవసరమో విశ్రాంతి అంత అవసరం.

విశ్రాంతి అంటే ఏం చేయకుండా కూర్చోడం కాదు. సోమరితనం కాదు.

ఊరక కూర్చుంటే మస్తిష్కం విశ్రాంతిగా వుండదు. తనను మోస్తున్న మనిషిని విశ్రాంతిగా వుండనియ్యదు. సోమరి మనస్సులో దయ్యాలు నాట్యం చేస్తాయి.

మనస్సును చురుగ్గా నిమగ్నం చేసే వ్యాసంగమేదో వుండాలి, పనికి సైదోడుగా.

అవే… మునుపు ఇళ్ల ముందరి అరుగుల మీద, వూరుమ్మడి చావిళ్ల వద్ద జమగూడి, పెద్దాళ్లు (సైతం) ఆడిన అటలు.

పేదోళ్లకు అచ్చెనగాయలు, గవ్వలాటలు, పులిజాదాలు.

ఉన్నోళ్లకు చదరంగాలు, పాచికలాట, ఇంకేవేవో.

ఇప్పుడు వూళ్లల్లో, పట్నాల్లో ఎక్కడా అలాంటి ఆటలు కనిపించవు.

క్రికెట్ లాంటివి వున్నా వాటిని పెద్దాళ్లు భారీ కూలీ కి ఆడుతారు, వినోదం కోసం కాదు. ‘ఆటగాళ్ల’కు అవి ఆటలు కాదు. పని. ‘భారత రత్న’ స్థాయి భారీ ‘పని’.

(more…)