తెలుగు వాళ్ళలో సగం మంది ఎన్నికల హడావిడిలో వున్నారు.

కార్లూ, సైకిళ్లు, హస్తాలూ, అగ్గిపెట్టెలు… సందట్లో సమారాధనగా… బహుశా, టు యాడ్ కలర్ టు ది ప్లేస్…  రెండో నాలుగో ఎర్రజెండాలు… వెల్… పోరు హోరు హోరుగా వుంది.

పచ్చని తెలుగు బతుకును చిదిమి రెండాకులు చేసిన వాళ్ళెవరనే ఆవేదనకు ఇందులో జవాబు దొరకదు. అదొక ఫెయిట్ అకాంప్లీ. చిరిగిన విస్తరి.

జవాబు దొరికే అవకాశం ఎందుకు లేదంటే… ఆ పని తమదే, అందుకే తమకు ఓటేయాలనే వాళ్ళే ఇప్పుడందరూ.

అప్పుడు పూర్తిగా సమర్థించలేదు, మమ్మల్ని మన్నించండన్నట్లు కూడా కొందరుండొచ్చు.   

సామాన్యుల సంగతి వేరు. ఇంకా నీ విస్తట్లో నా బువ్వ వుంది, నా విస్తట్లో నీ బువ్వ వుంది… మీ వూళ్లో నా ఇల్లుంది, మా వూళ్ళో నీ ఇల్లుంది.

ఇదిలా పూర్తయిపోదు. ఈ విస్తరి ఎప్పటికైనా కలిపి కుట్టుకోవలసిందే. ప్రజల మధ్య పెట్టుకున్న గోడ కూలిపోవలసిందే.

మనసులోని మాట ఓసారి బయటికే అనుకుందాం.

ఏం ఒరిగింది, చీలిపోయి?

ఉన్నోడి వెంట్రుక కూడా కదల్లేదు.

రామోజీ ఫిల్మ్ సిటీ అలాగే వుంది. సింగపూరు టౌన్షిప్ లూ, మలేషియా టౌన్షిప్లూ, వాటి బిల్డర్లూ అలాగే వున్నారు.

ఉండొద్దని కాదు, ఉండవు అని కదా అప్పుడు ప్రచారమైన ఒక సెంటిమెంటు.

కనీసం రియల్ ఎస్టేట్ యాపారమైనా చేతులు మారలేదు.

సో కాల్డ్ ‘ఆంధ్రా’లో పంట భూముల్ని పాడు చేసి కాంక్రీట్ అడవులింకా తయారవుతున్నట్లు లేదు. అమరావతిలో రియల్ ఎస్టేట్ తెల్ల ఏనుగుల విహారానికి సింగపోర్, మలేషియా నమూనాలు చాలినట్లు లేదు. రాజధాని తన తల్లి నేలలో కాకుండా అత్తగారి వూళ్ళోనే వుండాలనుకున్న  ముఖ్య మంత్రి పన్నాగాలు పండుతున్నట్లు లేవు. ఎవరు కొంటారక్కడ ఇళ్ళు, అంతంత ఖరీదులెట్టి? అక్కడ భూములు పోగొట్టుకున్నోడే ఆ డబ్బులతోనే కదా కొనాలి? వాళ్ళలో వాళ్ళే అమ్మకం దారులూ కొనుగోలు దారులు. కొత్త జనం రావడానికి, అక్కడేమైనా కొత్త పరిశ్రమలా పాడా?

చక్కని సమశీతోష్ణ వాతావరణంతో హైదరాబాద్ లోనే జనం వుండాలనుకుంటారు. చారెడో, జానెడో ‘నిజక్షేత్రం’ వుంటే, దాన్ని హైదరాబాద్ లోనే వుంచుకుంటారు. విజీవాడ  వేడిగాలిమేడల కోసం ఎవరూ దేన్నీ అమ్ముకోరు.

సో, మునుపటి రియల్ ఎస్టేట్ వ్యాపారులు హైదరాబాద్ లో అంగళ్ళు మూయ(లే)రు.

కేసియార్ బాల్ థాకరే అంతటోడే. అయినా ఎవరూ భయపడి పారిపోరు.

ఎందుకంటే, తెలంగాణా ప్రజలు చాల మంచోళ్ళు.

హైదరాబాదీ అనే ఒక ఐడెంటిటీ అలాగే వుంటుంది. ఉండాలి. కాస్త ఉర్దూ, కాస్త తెలుగు, కాస్త హిందీ కలగల్సిన అద్భుత కాస్మొపోలిటన్ నగరం అలాగే వర్ధిల్లాలి.

కేసియార్ అనే నాటకాల్రాయుడు లేకపొయ్యుంటే, యువకుల ప్రాణాంతక అవేశాల్ని సొంతలాభం కోసం వాడుకోకపోయి వుంటే, హైదరాబాద్ తెలుగు వాళ్ళందరి ప్రేమ పీఠంగానే వర్ధిల్లేది.

పాపం కేసియార్ దే అయినా ఆ మాయలో పడిన తెలంగాణా ప్రజలందరూ దుఃఖంలోనే వున్నారు. కొట్లాటలే గాని, కొలువుల్లేవు.

(more…)